Sakarya’dan bir Kudüs yolcusu geçti…

Adı Nurettin Koç. Üç çocuk babası bir tekstil işçisi. YüreÄŸi ümmet derdiyle yanan, ümmetin acısını sevincini kendi varlık sebebi sayan, hüzünle ve sevinçle “Kudüs ah Kudüs…” diye sessiz çığlık atan hüzünlü bir yürek…

Ä°stanbul Sultanbeyli’den baÅŸlayan Kudüs YolculuÄŸunda 20 Aralık 2017 ÇarÅŸamba günü Sakarya ulaÅŸan, yürünmesi gereken yolun yürüdüğümüz yoldan daha fazla ve önemli olduÄŸunu aynel yakin hatırlatan ayakların sahibi. Kıblesini bilen istikamet sahibi bir kardeÅŸ, bir yoldaÅŸ…

Bizlere de yola düşen karınca misali aslolanın menzile doÄŸru istikamet üzere yolda olma/olabilme bilincine sahip olmaktır.’ı hatırlatan bir mübelliÄŸ…  

BildiÄŸimiz bir hikayedir. Hz. Ä°brahim ateÅŸe atılacağı zaman devasa ateÅŸe gagasında bir damla suyla bir kuÅŸ ateÅŸe su taşır. Bunu görenler müstehzi bir yüzle; bir ateÅŸe, bir kuÅŸa, bir gagasındaki bir katrecik suya bakarlar… “AteÅŸ daÄŸ gibi sense minicik bir kuÅŸsun.  Senden de minik gagandaki suyla  bu ateÅŸe ne yapabilirsin ki…?” derler. KuÅŸ ateÅŸe koÅŸan pervaneler gibi kanatlarını çırpmaya devam eder gagasındaki bir katrecik suyu ateÅŸe bırakır. Damla ateÅŸe bile ulaÅŸamadan buhar olur. Tekrar gagasına su almak için dönerken kendisine acıyarak alaylı bakış atanlara  “Evet ben bir kuÅŸum, etimin de budumun da farkındayım, biliyorum ki bu suyla bu ateÅŸ sönmez. Ama benim kudretim buna yetebiliyor. Yarın Rabbimin huzuruna gagamın ve kanatlarımın hakkını verme çabasında bir kuÅŸ olarak çıkacağım ve umuyorum ki rabbim beni Ä°brahim’in safında kabul edecek, birlikte haÅŸredecek” der. Safını belli eden eylemine devam eder…

“Hocam niye yola cıktın, bu karda kışta tek başına nasıl yürüyeceksin, sırtındaki çantan kaç kg. Sınıra ulaÅŸabilecek misin, sınırdan öbür tarafa nasıl geçeceksin, nerde kalıp ne yiyip ne içiyorsun...?” gibi teknik sorulara karınca misali cevaplar veren bir yaralı yürek.

Duygularını ve duyarlılığını aktarabilmesi için hasbıhal eden kardeÅŸlerine “ben kendim için baÅŸka çıkış bulamadım, en azından Kudüs’ün anlamını insanlara hatırlatmak için bir nebzede olsa katkı saÄŸlayabilir miyim? umuduyla yola cıktım.” “Yolda karşılaÅŸma imkanı bulduÄŸum tüm kardeÅŸlerime ÅŸunu söylemek istiyorum “ bırakalım birbirimizin hocalarıyla, birbirimizle uÄŸraÅŸmayı, gelin hep beraber ümmetin derdi ile dertlenelim” Bugün Ä°slam’ın mukaddesatı kafirler, zalimler tarafından çiÄŸneniyorsa bilin ki bu onların güçlü olduÄŸundan dolayı deÄŸil, bizim birbirimizle uÄŸraşıp ümmeti zayıf düşürmemizden dolayıdır….” Diyen Endülüs’ün 900 yıldan sonra Müslümanların birbiri ile uÄŸraşıp nasıl ümmetin elinden çıktığını hatıra getiren ve bizlere ibretler örnekler sunan… Karınca adımlı bir yolcu…

Sohbet etme imkanı sunulduğunda mütevazi tavrıyla sözün değil eylemin gücünü hatırlatan bir duruşa sahip, bakışlarımızı kişiye yöneltmek yerine eyleme, amaca ve olguya çevirmemizi hatırlatan bir duruş sahibi.

Rabbim her birimizin yaşarken kaydı tutulan yol hikâyelerimizin ortaya serildiğinde bizleri utandırmayan, bizlerin beratına şefaatine vesile olan hikâyeler olmasını nasip etsin. Hikâyelerimizin bizden sonrakiler tarafından okunurken yüzlerinde utanç değil izzet ve şeref çizgileri belirsin. Rabbim bizlere neslimize ve ahiretimize mahcup etmeyecek yolculuklar ve yaşanmışlıklar nasip etsin. Bu yolda bizlerin akıbetini hayra mebni kılsın. Hep birlikte su taşırsak ateşi söndürebileceğimiz bilincine ve menzile kavuşmayı bizlere nasip etsin.

Bizlere umut ve sorumluluk aşılayan kardeÅŸ(ler)imize de hayırlı yoldaÅŸlar ve sonuçlar ihsan etsin…